2003-04-28

Drodzy Koledzy,

Żałuję niezmiernie że nie mogę być z Wami na tym ostatnim zjezdzie naszego pokolenia Rydzyniaków. Wiele przyczyn złożyło się na to że przelot do Europy w tym roku stał się dla mnie za trudny.

Mam jednak nadzieję że to nie jest ostatni zjazd Rydzyniaków, bo odtworzenie Szkoły musi być chyba najważniejszym celem naszej działalności, a więc że będą z czasem nowe pokolenia byłych rydzyniaków. Cieszy mnie więc że wasze obrady zawierają dyskusję apelu do Prezydenta RP. w tej sprawie. Będąc sam absolwentem czwartej klasy w 1939, sądzę że najmłodzszy z nas musi obecnie mieç już 75 lat, tak że nie wiele czasu nam pozostaje by ten cel osiągnąć. Trzeba by stworzyć ekipę ludzi młodszych dla których odnowienie takiej właśnie szkoły wydaje się przydatne z punktu widzenia interesów narodowych. Musimy więc szukać sprzymierzeńców, ale nie tylko pomiędzy edukatorami ale też i w szerszych szeregach inteligencji polskiej. Nietylko dla tego że jestem sam synem dyplomaty, ale i też wieloletnia praca w przedsiębiorstwach międzynarodowych przekonały mnie o konieczności zapewnienia ciągłości wychowania synom i córkom przenoszonych z kraju do kraju pracowników. Szukajcie więc wsparcia właśnie w tych środowiskach.

Gratuluję wydania przez was książki Dyrektora Łopuszańskiego która jest ważnym przyczynkiem w tej sprawie i mam nadzieję że spowoduje debatę pośród edukatorów bo większość jego wskazówek ma ciągle zastosowanie, mimo że niektóre straciły aktualność lub, w świetle współczesych poglądów, wywołują zastrzeżenia.

Życzę Wam wszystkim przyjemnego spotkania, zadawalniających obrad, zapewnienia trwałości rydzyńskich ideałów i wszystkiego dobrego w osobistych życiach.

Szczerze oddany,
Tomek.