Nazwisko Biega rzadko się zdarza, jak można stwierdzieć zajrząc do książki telefoniznej w jakimkolwiek mieście. Prawie każdy z tym nazwiskiem pochodzi z okolic miasta Sanok , w południowo-wschodniej Polsce.
W 1995 i 1996r. zrobiłem pielgrzymkę żeby poszukiwać wiadomości o historii naszej rodziny. W 1772r. Austria zajęła ten kraj jako swój udział w rozbiorach Polski. Rosja i Prusy zabrały resztę Polski. Austria nazwała swoją nową prowincję "Galicję", po niemiecku "Galizien". Około 1800r. władze zarządziły że kościoły mają utrzymać spis wszystkich urodziń, małżeństw i zgonów. Większość tych ksiąg istnieje jeszcze dzisiaj. Księże zabezpieczyli od zniszczenia przez pożary i napaści. Zapisy były w języku łacińskim. Naszczęście ja tego starego języka się nauczyłem się w szkole i pamiętałem na tyle że mogłem te zapisy rozumieć. Ku memu zdziwieniu pismo wykonane pieęknym stylem wyuczonym w dawnych szkołach klasztornych, było jeszcze wyrażne i czytelne.

Z pomocą proboszczów w parafiach Mrzygłodu i Sanoka znalazłem najważniejsze materiały. Gdybym miał wie#281;cej czasu napewno bym znalazł więcej. Punktem wyjściowym dla mnie były wspomnienia mojego ojca które podyktował na taśmie przed śmiercią. Nie miał żadnych notatek i polegał tylko na pamięci dzieciństwa. Ale stąd miałem pewne nazwiska i daty.

Pierwsza księga urodzin w Mrzygłodzie zacyna się od roku 1804. Ku memu zdumieniu atrament był jeszcze czarny i strony, aczkolwiek pożółcone były w całości. Trafiłem na ważną informację pod datą 12 Maja 1814r. W tym dniu, w wiosce Dębna, JAN BIEGA urodził się -- mój pradziadek. Jego rodzicami byli JÓZEF BIEGA, rolnik (agricola) i Marianna z Szudkowskich, oboje z Dębnej. Napewno się urodzili w latach 1780-1790., Gdybym mógł znależć zapis ich ślubu, mógłbym więcej o nich się dowiedzieć. Może ktoś będzie mógł pojechać do Mrzygłodu poszukać dalszych informacji o nich.

Jan Biega pojechał do Sanoka do szkoły. Następne wiadomości znalazłem w doskonałej książce "Sanok", historia miasta wydana w 1995r. Z tej książki dowiedziałem się że był pomocniczym nauczycielem w klasie elementarnej w Szkole Głównej (Kreis Hauptschule) w latach 1840-49.
W 1843 lub 1844 poślubił Amalię, córkę Franciszka Bobrowskiego i Anny Swobody. Amalia urodziła się w 1825r. Przypuszczalnie jej rodzice mieszkali w innej parafii bo nie mogłem znależć zapisu o ich ślubie w księgach parafii sanockiej.
Ale zdobyłem doskonały obraz zmian w karierze Jana i o ich dziaciach:.

• 8-XII-1844 -- Henryk Marian Jan urodził się Jan wtedy był nauczycielem i mieszkał w dzielnicy Ś rómieście. Ojcem chrzestnym był dyrektor szkoły Jan Kwiatkowski. Tutaj jest fotografia tej strony..
• 13-VIII-1846 -- Hipolit Henryk Marian urodził się. Widocznie zmarł w dzieciństwie bo nie ma żadnej wzmianki o nim w zapisach rodzinnych ..
• 13-XI-1848 -- Leopold Marian się urodził. Jana zawód jest zanotowany jako "urzędnik w więzeniu C.K." (C.K. jest skrótem łacińskiego zwrotu "Świety Cesarz" - oznacza to że jest urzędem austriackim.). Aptekarz Walerian Szczerbicki. był chrzestnym ojcem.
• 7-VII-1850 -- Władysław Albert Józef. Jan jest teraz "prywatnym nauczycielem" i mieszka w dzielnicy Przedmieście.
• Następne dzieci umarły w dzieciństwie:
  1-IX-1852 -- Mariannna Izabela.
  18-XII-1853 -- Karol. Ojciec jest teras zanotowany jako urzędnik Sądu C.K. .
• 8-X-1855 -- Amalia umarła przy porodzie, miała tylko 30 lat. Zapis w księgach wskazuje że miała pięcioro żyjących dzieci. Przypiszczam że córka jest Amalia którą mój ojciec pamiętał że była starsza od jego ojca. Księga w parafii sanockiej nie ma zapisu tego urodzenia. Może ktoś inny z rodziny zajął się noworodkiem. W owych czasach urodziny zawsze były zanotowane z okazji chrzcin.

Trochę ponad sześć lat póżniej, Jan Biega powtórnie się ożenił. Nowa żona jest Antonina Czekaska, która urodziła się 29 marca 1843r. w Polonii koło Jasła (jest tylko dwa lata starsza od najstarszego pasierba). Księga małżenstw w Mrzygłodzie daje datę 4 lutego 1862r., też wskazuje że że jej ojciec był urzędnikiem i że nie żyje, jej matka jest Marianna Pieciak obecnie zamieszkała w Mrzygłodzie.

13-XII-1862 STANISŁAW JAN ANTONI, mój dziadek, urodził się. Jego ojciec, Jan Biega, jest teraz urzędnikiem dla prokuratora regionalnego (diurnista C.K. Prokutorii Circulom), zamieszkały w dzielnicy Przedmieście. Stanisław jest ostanim dzieckiem Jana Biegi.

Nie znalazłem żadnego zapisu śmierci Jana, ani Antonini w księgach sanockich. W pamiętnikach ojciec wspomniał że jego dziadkowie już nie żyli w czasie jego dzieciństwa.
Około 1870r. wszystkie rejestry parafialne zostały przeniesione do miejskiego Urzędu Cywilnego. Urzędnicy byli mniej pomocni niż księża i nie pozwalali mnie przeszukać ksiąg. . Ale młody urzędnik po cichu mnie pomagał i szybko przeszukał księgi za lata 1872 - 1896, ale nic nie znalazł. Może wyprowadzili się do innego miasta, może do Dynowa?

   NOWE! Z historii Mrzygłodu dowiaduję się że w latach 1865-1870 Jan Biega był nauczycielem w nowej szkole w tym mieście. Więc conajmniej w tych latach mieszkał tam z nową żoną i nowym synkiem (moim dziadkiem).

Powrót do początku.

Informacje o wszystkich dzieciach Jana Biegi

HENRYK MARIAN BIEGA, urodził się 8-XII-1844, umarł 6-XI-1907.
Ukończył gymnazjum w Przemyślu i wstąpił do seminarium duchownego. Wyświęcony w 1868r., otrzymał posadę wikarego w Dobrzechowie. Ale już po roku wrócił do Przemyśla gdzie objął pozycję katechety przy szkole sióstr Benedyktynek. Równocześnie był kapelanem przy kaplicy klasztornej. W dodatku, w 1887r. przyjął obowiązki profesora teologii przy seminarium przemyskim przez okres 5-ciu lat. Umarł na raka wątroby w Przemyślu, mając lat 63. (według Kroniki Diocezji Przemyskiej - zeszyt 10, strona 451)

LEOPOLD MARIAN BIEGA, urodził się. 13-XI-1848, umarł ?
Informacje z notatek mojego ojca, z zapisów w książce "Sanok", wiadomości w Gazecie Sanockiej (w archiwach Sanockiego Towarzystwa Historycznego.)
Jego żona była Kamilla, ale nie mogłem znależć informacji o ślubie i o śmierci. Nie mieli dzieci. Żyli jeszcze w Sanoku w 1914r. Ale gdy mój ojciec pisał o swojej wyzycie w Sanoku w 1920r., wspominał że już nie żyli, więc umarli w czasie wojny.
Był członkiem Rady Miejskiej w latach 1895-1910. W latach 1880 był nauczycielem w szkole powszechnej a póżniej był dyrektorem tej szkoły.. W 1910r. był członkiem komitetu który oranizował Bursę Włościańską dla dzieci chłopskich uczących się w szkołach sanockich. Był jednym z założycieli sanockiego Sokoła i w 1896r. był wybrany dyrektorem oddziału i kontynował conajmniej do czasu wybudowania pięknego budynku stowarzyszenia.w 1904r. Ten budynek jeszcze istnieje, ale po rowiązaniu Stworzyszenia przez władze komunistyczne w 1945r., został przebudowany na kino i restaurację.Też był jednym z redaktorów Gazety Sanockiej, która została założona 16 grudnia 1894r.. Też był założycielem i dyrektorem ochotniczej straży pożarnej.

WŁADYSŁAW ALBERT BIEGA, urodzony. 7-VII-1850, umarł 1924?
W 1888r był jednym z założycieli Towarzystwa Zaliczkowego w Brzozowie.
Był nauczycielem a pózniej dyrektorem szkoły w Dynowie, 30km na północ od Sanoka, w okresie 1889-1924. Był czynny w Sokole i przy organizowaniu teatru w 1922r.
Miał 3-ch synów i kilka córek. Najstarszy syn, Wojciech, ukończył gymnazjum w Sanoku w 1899. Potem był dziennikarzem a pracował dla Kuriera Warszawskiego w latach 1920-1930. Nie mam wiadomości o dalszym jego losie. O ile wiem nie miał dzieci.
Stefan umarł w bardzo młodym wieku.
Najmłodszy syn, Władysław był młodszy od mojego ojca i on stracił z nim kontakt w czasie pierwszej wojny światowej.

AMALIA, urodzona, 8-X-1855; umarła ?
Wyszła za sanoczanina Moskal. Mieli trzech synów - Józef, Stanisław i Adam..
W roku 1985 Adam jeszcze żył w Wrocławiu. Miał trojaków Stefan, Mirosław i Leszek, którzy urodzili się w 1947 we Wrocławiu.

STANISŁAW JAN ANTONI BIEGA, urodzony. 13-XII-1862 w Sanoku, umarł. 19-IV-1923 w Warszawie.
Mój dziadek miał bardzo ciekawe życie. Jego życie zawodowe jest opisane w Polskiej Encyklopedii Biograficznej, tom 2, strona 25. Tu jest streszczenie:

W 1918r. wrócił do kraju i osiadł w Warszawie. Doprowadził do zjednoczenia się wszystkich organizacji sokolskich i został Wiceprezesem Związku i zorganizował zlot sokoli w r.1921 w Warszawie. Zmarł 19 kwietnia 1923r. Związek Sokolstwa Polskiego zbudował pomnik z czerwonego piaskowca na jego grobie na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera #221)

Pamiątki mojego ojca dają szczegoły życia osobistego. W r.1890 Ożenił się z Marią, córka Stanisława Baumanna i Jadwigi Lubowieckiej. Stanisław Baumann był inżynierem pomiarowym dla powiatu sanockiego. Jego dziadek walczył w Powstaniu Listopadowym i był oznaczony Virtutu Militarii. Maria miała dwóch starszych braci - Bolesław Baumann byl urzędnikiem w Towaryzstwie Ubiezpieczen Florianka.w Krakowie a Stanisław, którego syn Tadeusz był długoletnim przyjacielem mojego ojca. Stanisław Baumann utrzymywał bliskie stosunki z całą rodziną jego córki.

Stanisław i Maria Biega mieli troje dziecie urodzenni w Sanoku - Jadwiga (1891), Stanisław (1893) i Bolesław (mój ojciec ur. 1896). Jej zdrowie bardzo pogorszyło się, zwłaszcza po wyjeżdzie do Kołomyji, gdzie spędziła czas sama w domu opiekując się dziećmi, podczas gdy mąż ciągle podróżował. dla swoich interesach politycznych.
W 1905r. zgodzili się na seperację. Chłopcy wrócili do Sanoka gdzie chodzili do szkoły pod opieką stryja Leopolda. Maria pojechała do Lwowa z Jadwigą która została zapisana do znanej prywatnej szkoły pani Zofii Strzałkowskiej. Pomimo wyjazdów na kurację nad Adriatyk, zdowie babci ciągle się pogarszała i w sierpniu 1908r. zmarła.

Return to Index.

Ażeby tą kronikę rodzinną wypełnić, trzeba jeszcze jedną generację opisać - życie dzieci Stanisława.

JADWIGA, urodzona 5-II-1891r. w sanoku. umarła 1983 w Warszawie.
Najpierw uczęszczała szkołę dla dziewczynek w Sanoku, póżniej w Kołomyji. W 1905 zostła zapisana do znanej szkoły internatowej Zofii Strzałkowskiej we Lwowie. Po zdaniu w tej szkole matury, została pracę w niej jako nauczycielka i asystenka przy prowadzeniu internatu.
Przeżyła całą wojnę we Lwowie, dopiero w 1918r. pojechała do ojca, do Warszawy. Została przyjęta jako nauczycielka w Instytucie Ślepych i Głuconiemych na placu Trzech Krzyży. Tam pracowała aż do 1939r. 14-go lispopada 1920r wyszła za mąż za administratora tego Instytutu Bolesława Brodzkiego. On się urodził 19-VIII-1886 i zmarł 21-III-1939r. Mieli dwoje dzieci - MARIANNA ur. 1921r. i JAN ur. 1923.
Podczas okupacji niemieckiej, i zara po wojnie pracowała jako nauczycielka w szkole dzieci ślepich i Głuchych w Warszawie. Po zejściu na emeryturę mieszkała u rodziny córki aż do śmierci w marcu 1983r.

Marianna Brodzka dostała dyplom lekarza na uniwersytecie warszawskim i pracowała przez całe życie dla Związku Harcerstwa Polskiego. Wyszła za inżyniera Stanisława Głowinskiego. Mieli dwoje dzieci Krzysztof i Olga. Za swoją pracę w harcerstwie sostała odznaczona m.in. Krzyzem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Zlotym Krzyzem za Zaslugi dla ZHP. Zmarla 25 czerwca 2011.
Jan Brodzki walczył w powstaniu warszawskim na Mokotowie. Z obozu jenieckiego przedostał się do Anglii w lecie 1945r. Przez killka lat pracował dla rozgłośni "Radio Free Europe" w Monachium, potem był spikerem i kmentatorem w polskiej sekcji B.B.C. w Londynie aż do emerytury w 1990r. Nie ożenił się. Zmarł 21 października 2013.

STANISŁAW, ur. 5-IX-1893r., zginął 27-IX-1944 r. w oflagu VIB.
Po ukończeniu szkoły powszechnej Stanisław rozpoczął naukę w gimnazjum w Sanok i w 1911r. złożył egzamin dojrzałości. Wtedy wstąpił na Politechnikę Lwowską. Równocześnie przechodził przeszkolenie wojskowe w Polowych Drużynach Sokolich. Po wybuchu wojny wstąpił ochotniczo do Legionu Wschodniego formującego się we Lwowie. Legion maszerował na zachód z krótkim przystankiem w Sanoku. Był bardzo źle zaopatrzony i został rozwiązany w Mszanie Dolnej. Przedostał się on na tereny zajęte przez Rosjan i rozpoczął pracę w tworzących się na wschodzie polskich organizacjach wojskowych w okolicach Kijowa, wkońcu wstąpił do I Korpusu Polskiego gen.Józefa Dowbór-Muśnickiego. W styczniu 1918r., w randze podporucznika, zgłosił się na ochotnika do załogi pociągu pancernego „Związek Broni”. Za udział w walkach z siłami bolszedwickiemi pod Bobrujskiem, i wykazanie niezwykłej odwagi ppor. Stanisław Biega został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V kl. (nr 8195).
W maju 1918r. wobec kapitulacji Korpusu Polskiego przeważającym siłom niemieckim, wycofał się i dostał się do Krakowa. Razem z swoim byłym dowódcą por. Stanusławem Małagowskim zorganizował nowy pociąg pancerny "Śmiały", i wyruszyli na odsiecz Lwowa oblężonego przez Ukraińców. Po zwycięstwie w Lwowie zostali skierowani do walk przeciw bolszewikom na froncie Litewsko-Białoruskim.
W listopadzie 1919r. przydzielono go do pracy w charakterze instruktora w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. W lipcu 1920 r. wobec szybkiego zbliżżania się bolszewików do Warszawy, por. Biega wyruszył na front, jednak wkrótce zachorował na malarię i znalazł się w szpitalu. Po wyzdrowieniu został dowódcą kompanii reflektorów przy 10-m pułku Saperów w Modlinie, a w 1923r. awansowano go na stopień kapitana.

4-I-1923r ożenił się z Ireną z Helbichów. Ich syn, STANISŁAW, urodził się 4-III-1925r.
W latach 1927-1929 odbył studia w Wyższej Szkole Wojennej, potem służył najpierw w przemyskim DOK nr X, a potem w 2-gim baonie elktrotechnicznym w Warszawie (Powązki) na stanowisku oficera wyszkolenia. Żona Irena umarła 24-X-1937r po długiej chorobie.
W 1937r. dostał promocję na zastępcę dowódcy Baonu Saperów Kaniowskich w Puławach. Tam ożenił się ponownie z dentystką Eugenią Żukowską. Ale w marcu 1939 został skierowany, w stopniu majora do sztabu armii "Poznań". W tej armii wziął udział w bitwie nad Bzurą, a póżnie w obronie Warszawy. Po jej kapitulacji znalazł się w niemieckiej niewoli w oflagu VI B Dössel. Niestety nie doczekał wyzwolenia - zginął 27 września 1944 r. podczas alianckiego nalotu dywanowego. Jest tam pochowany razem z 184 innymi zabitymi w tym tragicznym wypadku.
Oprócz Virtuti Militari mjr Stanisław Biega był odznaczony Krzyżem Niepodległości, cztery razy Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żona Eugenia wróciła do Warszawy z zony sowieckiej z synkiem Maciejem, którego ojciec nigdy nie widział. Aresztowana przez Gestapo w 1943r. została uwięziona a obozie koncentracyjnym Ravensbruck, gdzie została podana bestjalnym eksperymentom z których nigdy dobrze nie wyzdrowiała. Umarła w Warszawie w 1990r.
Maciej Biega był dziennikarzem dla tygodnika "Sportowiec" w Warszawie, röwwnież współpracował z telewizją polską. Był laureatem "Złotego Pióra" Klubu Dziennikarzy Sportowych. Ożenił się z Renatą Wołoszczukem i mieli syna Stanisława. Renata umarła w 1988r, a Maciej umarł 23-I-1993r. w Warszawie.
Ich syn, Stanisław Biega, Jr. jest obecnie (2008r.) konsultantem dla spraw komunikacji kolejowej i jest wielkiem obrońcem ekologii.

Pierwsy syn majora Stanisława Biegi, również Stanisław, walczył przeciw Niemcom w partyzance w Górach Świętokrzyskich. Dostał się do Anglii po wojnie i stamtąd wyjechał do Australii. Tam się ożenił z Annette Smith. Mają 6 dzieci i wiele wnuków i wnuczek. Zobacz Biega in Australia

BOLESŁAW JÓZEF, ur.. 27-IV-1896r., um. 19-I-1976r.
Młody Bolesław chodził do gymnazjum w Sanoku az do 1910r. Wtedy przeniósł się do Lwowa, do mieszkania ojca w gmachu gazety "Słowo Polskie". Słuchając rozmowy wybitnych ludzi którzy tam się spotykali, młody Bolesław uformował swój światopogląd polityczny. Uczęszczł do Gimnazjum #3 we Lwowie i zdał maturę w 1914r. Równoczesnie brał udział w działalności Sokoła i był członkiem pierwszego hufca harcerskiego w Polsce..
W lecie 1915r., wraz z swoja rodziną, znalazł się w Kijowie. Pracował w Komitecie Lwowskim, wydawał legitymacje i dawałl zapomog uczekinierom poskimi. Równocześsnie chodził na uniwersytet kijowski i brał udział w pracy politycznej niepodległościowej w tajnej grupie "Zet". Po rewolucji rosyjskiej, w momencie upadku Niemiec, wrócił do Polski, do Warszawy, gdzie dalej studiował prawo.
W lipcu 1919 zostaL wybrany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych na wyjazd do Paryża na studie w sławnej szkole "Ecole des Sciences Politiques" w wydziale dyplomatycznym. Po dwóch latach studiów Biega dostał dyplom. W Paryżu zakochał się w angielkę, Marjorie Thomas, która pracowała w brytyjskiej delegacji do Traktatu Pokojowego , z nią się ożenił i razem wrócili do Warszawy, gdzie dostał przydział na funkcje referenta wydziału ekonomicznego w M.S.Z. Tam też urodził się syn Bolesław Krzysztof.

W lipcu 1923r. dostal nominacje na drugiego sekretarza poselstwa polskiego w Londynie. Pierwszym sekretarzam byl Edward Raczynski, który wiele lat pózniej byl ambasadorem, a w czasie wojny ministrem spraw zagranicznych. W lecie 1924r., w czasie urlopu, nagle zmarła żona. W trosce o opekę dla małego synka, powtórnie się ożenił, znowu z angielką Baba Seely. Po czterech latach Biega wrócil do Warszawy do Sekcji Anglo-amerykanskiej w pozycji radcy ekonomicznej.
W 1929 zostal zaawansowany na szefa referatu anglo-saskiego. Za swoje usługy w rokowaniach o traktaty handlowe został odznaczony orderem Polonia Restituta w dniu 3-go maja 1934. Jednak jego wcześniejsza przynależność do grupy "Zet" i osobista przyjażń z osobami w opozycji były zanotowane w kartotece. Nagle w dniu 1go. lipca 1934r. Biega został przeniesiony w stan nieczynny. Tak skonczyła się jego kariera dyplomatyczna.

Po kilku miesiącach wszedł to spólki "Zgoda" która wydawała kilka pism opozycyjnych. W 1936r. powierzono mu dyrekcję "Wieczoru Warszawskiego". Zainstalował nowoczesne maszyny drukarskie, wprowadził nowe metody używane przez prasę angielską. Zaczął nowy tygodnik pod nazwą "Kroniki Polski i Swiata". W 1938r. został wybrany wiceprezesem Związku Wydawców. Również brał czynny udział w pracy Stronnictwa Pracy.
Podczas oblężenia Warszawy przez Niemców, choć większość personelu redakcyjnego wyjechała, on trwał przy posterunku wydając gazetę codziennie. W ostatniach dniach, gdy już zasoby brakowały, wspólnie z innymi gazetami wydawali j gazetę drukowaną na jednej stronie, która była rozdawana bezpłatnie. Został oznaczony Krzyżem Walecznych za swoją rolę w obronie Warszawy. Niemcy potem skonfiskowali wsystkie maszyny.

Bolesław Biega teraz wszedł do konspiracji w ramach Partii Pracy. Wszedł do Delegatury Rządu i pelnił rozmaite funkcje. Przez dwa lata był dyrektorem Wydziału Dokumentacji pod ministrem Olszewskim. Funkcja tego wydziału było zebranie dowodów zbrodni niemieckich i szkód materialnych i kulturaknych oraz dostarczenie ich do Londynu. Później był sekretarzem Rady Jedności Narodowej i jej Komisji Glównej. Spelniał tą funkcję przez cały czas Powstania i potem po wyjściu z Warszawy aż do aresztowania przez NKWD.
Wraz z Delegatem Rządu Jankowskim i innymi członkami Rady Jedności wyszedł z Warszawy i przebywał w Milanówku i Piotrkowie. Dwa miesiace po tak zwanym uwolnieniu Polski przez wojska sowieckie, 25 marca Boleslaw Biega został aresztowany na dworcu w Piotrkowie gdy był w drodze na zebranie Rady. Bez sądu został wywieziony do obozu na wschodzie Uralu. Szczęśliwie udało mu się włączyć do grupy Niemców którzy byli repatriowani do wschodnich Niemiec. Stamtąd do Polski wrócil 22 listopada przez Zbąszyn.

Wrócił do Warszawy i pracował dla Partii Pracy i Mikołajczyka ażeby pomóc w przygotowaniu do wyborów które się odbyły w styczniu 1947r. Jak wiadomo z historii, po okresie teroru i aresztowań, wyniki wyborów były sfałszowane i tylko mała garstka posłów niekomunistycznych była dopuszczona do Sejmu. Aresztowano wielu działaczy partii demokratycznych lub uciekli zagranicę. Jednak rząd potrzebował kwalifikacje dyplomatyczne i handlowe Bolesława Biegi i pracowal on ponad rok dla biura eksportowego "Polimex", Przyczynił się do zawarcia poruzumień ze Szwecją i Holandią na sprzedaż polskiego węgla. Jednak po powrocie z wyjazdu służbowego do Szwecji, przyjaciel uprzedził go że Bezpieka ma jego aresztować. Jeszcze miał paszport przy sobie i czym prędzej wsiadł w samolot zpowrotem do Sztokholmu. Opuscił ojczyznę po raz ostatni 1 maja 1948r.

Wkrótce wszedł do Polskiego Komitetu Narodowego w Paryżu jako przedstawiciel Partii Pracy. W marcu 1952r. dostał wizę do Stanów Zjednoczonych, gdzie wszedł do komitetu wykonawczego Polskiego Komitetu Narodowego. We wrześniu 1954 został stworzony w Nowym Jorku A.C.E.N. (Związek Ujarzmionych Narodów Europejskich). Bolesław Biega byl członkiem polskiej delegacji i przez 16 lat byl prezesem komitetu dla spraw socjalnych i ekonomicznych tej organizacji. W 1958r. też stał się członkiem Polskiej Rady Jedności i od 1964 do 1970 był prezesem oddziału tej organizacji w Stanach Zjednoczonych.. W 1971r. uległ wypadkowi i przeszedł w stan spoczynku, mieszkajaąc w Chicago. W styczniu 1976r. umarł nagle na udar serce, po powrocie z pływania w basenie hotelowym.

Zobacz historię syna , Bolesława (Bill) Biega

Drzewo genealogiczne rodziny pokrywa 7 pokoleń przez 200 lat do 1999r. Zaczyna w Dębnie i kończy się na trzech kontynentach, w Australii, Polsce i Stanach Zjednoczonych. Pokrywa też częściowo rodzinny pokrewnione - Treutlerowie i Helbichowie.
Powtórne małżenstwa bezdzietne nie są włączone. Kliknij na obrazie ażeby zobczyć w pełnej wielkości.

# # #
tłumaczony w lutym 2006 - Bill Biega. Dopełnienie listopad 2007.

LINKI do żródeł bibliograficznych i na Internecie.

A.C.E.N. documents. (Assembly of European Captive Nations)
Krótka historia A.K. i organizacji podziemnych.

Feliks Gross dokumenty, 1926-1978 (-1983) A.C.E.N. i inne sprawy polskie.

ŹRÓDŁA BIBLIOGRAFICZNE (dla dalszych badań)

"Gazeta Sanocka", 1894-1910 i "Tygodnik Ziemi Sanockiej", 1910-1920(?) w Archiwum Panstwowym w Rzeszowie, i w Muzeum Historycznym, Sanok.

Archiwum Panstwowe w Rzeszwie zawiera również żródła z życia rejonu sanockiego i Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", i "Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii" 1870-1914 .

Institut Historii w Uniwersytecie Jagiellońskim w , Krakowie, i Archiwum Panstwowy Oddział II na Wawelu mogą też posiadać dokumenty z rejonu sanockiego.

Biblioteka Ossolineum we Wrocławiu:
• #1432 - "Zarysy Historii Sokolstwa" Kazimierza Skarbowskiego (strona 322 - biografia Stanisława Biegi);
• #7997 - Papiery Rozwadowskich i #15127 Listy Wacława Gąsiorowskiego zawierają listy od Stanisława Biegi.
• # 16501 do 16800 - dokumenty Delegatury Rządowej i AK.
• #15578 - papiery Leona Kaszubskiego - lata szkolne w Sanoku 1899-1909.

Księgi rejestru parafii Sanok (Ks. Marian Burczyk) i Mrzygłód (ks. Stanisław Gorczyca), 0d 1804 do około 1870 (urodziny, małżeństwa i zgony), póżniejsze lata w Urządzie Cywilnym, Sanok, może niektóre w Muzeum Historycznym w Sanoku.

KSIĄŻKI:
• "Sanok - Dzieje Miasta"; wydana przez Radę Miejską Sanok, 1995. ISBN 83-86077-57-3
• "Zarys Historii Tow.Gym.Sokół w Sanoku" napisał T.Mikisz.- Pub. Sanok 1939
• "Gimnazjum Męskie w Sanoku 1880-1958" napisał J.Stachowicz - Kraków 1958
• "Sprawa Legionu Wschodniego 1914r." - Jan Rzepecki - Warszawa 1966
• "Pamiętniki" Stanisława Grabskiego - wydane przez "Czytelnik", Warszawa, 1989
• "Thirteen is My Lucky Number", Syrena Press, NJ, USA, 1996, ISBN 1-57087-204-X

Genealogy resources.